به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، به مناسبت درگذشت شاعر نامدار عرب، عباس خامه یار، فعال فرهنگی و رایزن فرهنگی پیشین ایران در لبنان، یادداشتی برای ایکنا ارسال کرده است که متن آن را در ادامه می‌خوانید: به گزارش ایکنا، ظهر (جمعه ٣٠ اردیبهشت ماه ١٤٠١) شاعر بزرگ ونامدار عرب در سن ٨٨ سالگی در بیمارستانی در شارجه امارات در گذشت. مظفر النواب کیست و در جهان عرب چه موقعیتی داشت؟ تلاش کرده‌ام در این یادداشت کوتاه بدان بپردازم. ۱) مظفر النواب، شاعر معاصر عراقی، یکی از شاعران عرصه ستیز و هجو و نیز اسطوره‌ای پرآوازه برای انقلابیون و آزادی خواهان جهان عرب در نیم قرن گذشته است. مظفر در سال ۱۹۳۴ در کاظمین به دنیا آمد و از زمان حکومت عبدالکریم قاسم، با فروپاشی پادشاهی عراق در سال ۱۹۵۸ به کسوت آموزگاری درآمد. وی با اوجگیری درگیری بین حزب بعث عراق و دیگر احزاب کمونیسم و ناسیونالیسم آن کشور در سال ۱۹۶۳ به قصد سفر به اتحاد جماهیر شوروی سابق از طریق بصره به اهواز گریخت که توسط ساواک دستگیر و پس از مدتها زندان و شکنجه به استخبارات عراق تحویل داده شد. دادگاه نظامی او را به اعدام محکوم کرد که با دخالت خاندان پر.. ... ادامه مطلب

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در نشست بزرگداشت نادر نادرپور، محمد رسولی، پژوهشگر ادبیات و شاهنامه‌پژوه و عظیم زرین کوب و هوشنگ طالع و منوچهر پیشوا و حمید تبریزی درباره این شاعر سخنرانی کردند. عظیم زرین‌کوب، با ذکر سال‌شمار زندگی نادرپور اظهار کرد: گرامیداشت نام بزرگان فرهنگ و ادب کار شایسته و ارزنده‌ای است اما بزرگانی مانند مولوی و حافظ و سعدی مورد شناخت همه مردم هستند و شاید چندان نیازی به مراسم ندارند و باید بیشتر به بزرگان فرهنگ و ادب دوره معاصر مانند نادر نادرپور و مانند او پرداخت که کمتر شناخته شده‌اند. براساس گزارش دبیرخانه موسسه فرهنگی بزرگمهر حکیم، در ادامه مراسم، هوشنگ طالع با اشاره به آشنایی و دوستی با نادر نادرپور در روزگار نوجوانی و جوانی، خاطراتی از جلسات ادبی آن روزگار بیان کرد و نام چند تن از بزرگان فعال فرهنگی هم دوره‌ای شاعر فقید معرفی کرد که در آن انجمن که « آتشکده» نام داشت و در سال‌های حدود ۱۳۳۰ تشکیل می‌شده، حضور می‌یافتند. منوچهر پیشوا از فعالان پیشکسوت فرهنگی کشور طی سخنان به بررسی شعر نادرپور پرداخت و بیان کرد: نادرپور را می‌توان به جرات سعدی دوران معاصر دانست.. ... ادامه مطلب

مهسا بهادری: یک نامه‌ کمیاب که توسط فرانتس کافکا، نویسنده‌ اهل بوهم، خطاب به دوست و ناشر او آلبرت ارنشتین نوشته شده است، به زودی به حراج گذاشته می‌شود. این نامه نشان می‌دهد که نوشتن برای کافکا چقدر عذاب‌آور بوده است، به ویژه زمانی که سلامتی او رو به وخامت می‌گذارد. این نامه با تشخیص بیماری سل در کافکا هم‌زمان شده است، بیماری‌ای که در نهایت او را از پا درآورد. محققان می‌گویند این بیماری به احتمال زیاد بر حس فلج‌شدگی ذهنی و درماندگی او نیز افزوده است. کافکا در این نامه به دوست و ناشر خود، شاعر اتریشی آلبرت ارنشتین، می‌نویسد: «وقتی نگرانی‌ها به لایه‌ی خاصی از وجود نفوذ می‌کنند، نوشتن و شکایت کردن آشکارا متوقف می‌شوند. مقاومت من هم چندان قوی نبود.» این نامه تاریخ ندارد، اما محققان بر این باورند که بین آوریل و ژوئن ۱۹۲۰ نوشته شده است، زمانی که کافکا در کلینیکی در مِرانو، شمال ایتالیا، تحت درمان بیماری‌اش قرار داشت. کم‌نویسی در طول زندگی کافکا او را آزار می‌داد، اما وضعیت جسمی نامناسبش آن را تشدید کرد. این نامه که با خط خوش و به زبان آلمانی مؤدبانه و قابل خواندنی نوشته شده است، احتمالاً .. ... ادامه مطلب