اینکه واژگان ما چه بار معنایی داشته باشد، مهم است؛ از این‌رو در انتخاب مناسب لغات، بی‌تردید داشتن دانش و ادب تعیین‌کننده است.

ممکن است برای یک مادر که منتظر به دنیا آمدن فرزندش است، در آن دوره خاص، خیلی مهم باشد که او را باردار یا حامله بنامیم؛ چرا که این نام با خود بار زحمتی که بر دوش اوست، همراه دارد؛ در چنین شرایطی شاید به کار بردن اصطلاح زیبای دوجان (دارای دوجان) برای او دلنشین‌تر باشد.

برای یک خانم که فرزندانی را پرورش داده و به آنها عشق ورزیده؛ اما خودش آنها را به دنیا نیاورده، شنیدن اصطلاح نازیبای مادرخوانده یا بدتر از آن واژه نادلپذیر نامادری، بسیار دردناک است و با استفاده نکردن از این واژه هم سطح احترام و ادب خود را نشان داده‌ایم؛ هم به چنین شخصی با کلامی گزنده آسیب روانی نرسانده‌ایم.

یکی دیگر از این واژگان نامناسب این است که در شوخی‌هایمان از واژه تیمارستان استفاده کنیم؛ به گونه‌ای که جنبه تحقیر و تمسخر داشته باشد.
مورد مشابه دیگر جملات و عبارات ناپسندی است که بعضی از افراد درباره درمان‌های سلامت روان به کار می‌برند و در جامعه جا افتاده است که اگر کسی نزد روانشناس برود، روانی است و این موضوع سبب آن می‌شود که بسیاری از مردم از ترس اینکه مبادا به آنها واژه روانی یا دیوانه اطلاق شود، از مراجعه به مشاور یا روانشناس اجتناب ‌کنند و خیلی از مسائل‌شان، که با یک مشورت گرفتن از متخصصان در زمان مناسب می‌توانست به خوبی حل شود، به دلیل این اجتناب‌های نابجا به مشکلاتی وخیم و بزرگ تبدیل شود.

23302