به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین از ستاد خبری سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، ولینا مینکوف نویسنده مشهور بلغارستانی است که آثارش تا امروز به بسیاری از زبان‌ها از جمله فارسی، فرانسه و انگلیسی منتشر شده است. او در سال ۱۹۷۴ در صوفیه متولد شده و دارای مدرک کارشناسی زبان انگلیسی از دانشگاه UCLA امریکا و مدرک کارشناسی ارشد مطالعات اروپایی از دانشگاه آمستردام است. او به همراه همسر و دو فرزندش در پاریس زندگی می‌کند. با مینکوف درباره انتشار آثارش به زبان فارسی و همچنین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران گفت‌وگویی داشته‌ایم که در ادامه خواهید خواند: تا امروز آثاری از شما شامل رمان «گزارش سرخ و آبی آمیب سبز»، داستان «خانه اشباح» و دو داستان در گزیده داستان‌های «پس از کمونیسم» در ایران منتشر شده است. چگونه این آثار را به مخاطبان ایرانی معرفی می‌کنید؟ با سلام به دوستان ایرانی‌ام، خیلی خوشحالم که با شما درباره این موضوع حرف می‌زنم. بیایید به ترتیب معکوس شروع کنیم: اولین آثار من که در ایران منتشر شدند، در گلچین داستان معاصر بلغارستان با نام «پس از کمونیسم» بود. داستان «عروسی» در این کتاب تصویر لح.. ... ادامه مطلب

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین از ستاد خبری بیست و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فرهنگی و هنری امام رضا(ع)، مصطفی رحماندوست اظهار کرد: با توجه به حضورم در بخش داوری آثار این دوره از جشنواره شعر کودک و نوجوان رضوی باید بگویم شعرهایی که به عنوان داور خواندم از نظر فنی شعر متوسط به بالا بودند. وی تصریح کرد: با این حال، مشکل اصلی شعرها بحث مضامین بود چرا که همچنان شاهد تکراری بودن اشعار این حوزه هستیم. رحماندوست با اشاره به استفاده از نمادهای ثابتی چون، کبوتر، گنبد و صحن و در نهایت قطار در اشعار؛ بر اهمیت توجه به نوآوری و گرایش به مضامین به روزتر جامعه کودک و نوجوان در اشعار حوزه رضوی نیز صحه گذاشت. وی متذکر شد: پیشنهاد من در این جشنواره‌های موضوع محور و با بار مذهبی و خصوصا رضوی اینست که حس های درونی بچه ها را نسبت به ساحت مقدس امام رضا(ع) و حرم مطهر رضوی بیرون بکشیم. این شاعر محبوب و پیشکسوت کشورمان ابراز کرد: البته من انتظار ندارم که دوستان شاعر من بلافاصله بتوانند به این نقطه در خلق شعر رضوی برسند اما در هر صورت تا زمانی که حرف تازه و کشف جدید نداشته باشیم نمی‌توانیم نسل کودک و نوجوا.. ... ادامه مطلب

حسین قره: صحرانشینان، بی‌معرفت از آیینی بودند که منادی‌اش بلال حبشی شد، که نویدی بود بر پایان بردگی و آغاز برادری، نه! آنان آمده بودند با سنت‌های قبیله‌ای و آدابی که در بیابان‌های حجاز و یثرب جریان داشت، نه با آیات مکی از خداوندگار هراسی داشتند -که ظالمان را تاوانی سخت است و عذابی الیم- و نه به سنت برادری مدنیه النبی الفتی. خون گرمی پیوندشان داده بود و هیچ باوری نداشتند به آیه سوره حجرات که «یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَأُنْثَیٰ وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا، إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ، إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ» آیه‌ای که امید خراسان شد تا شعوبیه شکل بگیرد و به تازیان تازه‌مسلمان بگوید، خداوندگار بر شناخت تأکید داشت نه بر ظلم، دیگران موالی شما نیستند، اعراب به نژاد حق را به ارث نمی‌برند، و تقوا با آنان زاده نمی‌شود و چون عرب زاده شده‌اند متقی به دنیا نیامده‌اند. در روزگار فردوسی قلب خراسان از نفس افتاده بود و درد در رگ‌هایش می‌پیچید. اعراب از بیابان‌ها و واحه‌ها و درختان خرمایشان به باغستان‌های خراسان آمده بودند .. ... ادامه مطلب